ایمان بیک

شنبه ای که گذشت، یکی از این اتفاق‌ها را که غیبت تعدادی از اعضای هیات مدیره نصر تهران بود، به طور خلاصه بررسی کردیم.
اتفاق دیگر مراسم سالگرد نصر کشور، به رسم هر سال، دعوت از یک نماینده مجلس بود. سخنرانی این نماینده و بعد سوالاتی اعضای صنف از وی که تند و تیز هم مطرح شد، موجب دلخوری بیژن نوباوه، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی‌شد و راهی نماند مگر اینکه سعیدی نایینی، رییس اسبق سازمان پشت تریبون برود و با بذله‌گویی‌های خاص خود موضوع را در ظاهر ختم به خیر کند.
نظر به اهمیت رویدادهای این چنینی برای مدیریت سازمان نصر کشور، در شرایطی که کسب آمادگی بیشتر برای حضور در عرصه‌های تصمیم سازی کشوری و صنفی ضروری است، نکاتی را که به ذهن می‌رسد با ریاست سازمان مطرح می‌کنم. امیدوارم که پاسخ این سوالات، نه برای ارایه به رسانه، کارگشا باشد.
1- دعوت از آقای نوباوه به مراسم صنف فناوری اطلاعات با چه هدفی بوده است؟
البته در شان و پیشینه درخور ستایش ایشان – آنچنان که آقای سعیدی تاکید کردند تردیدی نداریم. اما آیا انتخاب مسوولان برای دعوت به حضور در مراسم، گذشته از جنبه نمادین ارزش‌های حرفه‌ای دیگری ندارد؟ آیا صرفا آشنایی داشتن با نماینده ای و مسوولی، می‌تواند توجیه دادن شخصیت محوری به وی در مراسم صنفی باشد؟
2- مراسم سالگرد تاسیس، دستور داشت یا نداشت و برنامه‌های آن به اطلاع اعضا - به ویژه اعضای صاحب رای و سوال- رسیده بود یا نه؟  دانستن این نکته از آنجا ضروری است که بدانیم تفاوت هست بین جشن و نشست پرسش و پاسخ و اگر قرار نیست کسی سوالی بپرسد، نباید اجازه پرسیدن بیابد. این نه نقض دموکراسی و آزادی بیان است و نه دیکتاتوری. صرفا رعایت نظم و برنامه محوری در جهت منافع صنفی است.
3- همان برنامه محوری برای منافع صنفی حکم می‌کند بپرسیم منفعت سوال، آن هم با آن لحن، از بیژن نوباوه چه بود؟ نوباوه عضو کمیسیونی با تعامل کم با صنف فناوری اطلاعات است و ضمنا نقشی محوری در شورای عالی فضای مجازی ندارد. اینکه به عتاب از وی بخواهیم "بخش خصوصی را معنا کن!" یا بپرسیم "چرا بخش خصوصی را در شورای عالی فضای مجازی نادیده می‌گیرید؟" به کجای کار گره در گره صنف فناوری اطلاعات می‌آید؟ آقای نوباوه که قرار نیست در هیچ کدام از این موضوعات به کمک صنف بیاید. اما این سوالات که به تکدر خاطر نوباوه انجامید، شاید حتی امید افتادن کار صنف در دست او و امید به همراهی وی را به حداقل برساند. البته طبیعتا  رفتارهای تلافی جویانه اینچنینی را نباید در تصمیم گیری‌های کلان نمایندگان مجلس جست و جو کرد و چنین رفتارهایی هم ندارند، اما آیا صنف نباید با مدیریت خود بر اتفاقات تا حد امکان، مخاطرات را به حداقل برساند؟
4- سعیدی نایینی به منظور رفع و رجوع تکدرخاطر پیش آمده، ناگزیر پشت میکروفن رفت و با بیان اینکه "نوباوه را دوست داریم که از او سوال می‌کنیم" (نقل به مضمون) موقتا موضوع را جمع و جور کرد. اقدام سعیدی در شرایطی که مدیران دیگر صنفی تقریبا شوکه بودند، درخور قدردانی است، اما آیا اینکه او سوال دو نفر عضو ساده صنف را به کل صنف تعمیم داد، کار درستی بود؟ آیا این کل سازمان نصر بود که به دلیل علاقه به نوباوه او را در زمینه ای که مسوولیت نداشته و در جایی که به میهمانی آمده، مورد انتقادهای تند قرار می‌دهد. آیا شرایطی که می‌تواند در ذهن آقای نوباوه نسبت به رفتار و میهمان نوازی صنف فناوری اطلاعات سوال ایجاد کند، درست است که به جای تقلیل این پیش داوری به یکی – دو نفر، آن را به یک صنف چند هزار نفری (یا چند هزار کسب و کار) تعمیم داد؟