ایمان بیک

اما شاید دیگر اعضا، امسال بیش از سال های پیش درگیر معضلات مالی بوده اند و صنف را فعلا وانهاده اند تا کسب شان آسیب نبیند. یا شاید دل و دماغ جشن سالگرد نداشته اند.
اینکه چرا قاطبه صنف امسال مراسم سالگرد را جدی نگرفتند، بماند برای مدیران سازمان که تحلیل و بررسی کنند. سخن ما اینجا درباره کسانی است که ضرورتا باید می بودند و نبودند.
انتظار این بود که اعضای  شورای مرکزی و هیات مدیره های استان ها همه باشند که نبودند. البته غیبت اعضای شورا از استان های دیگر را می توان به دوری راه و سختی سفر نسبت داد و از آن گذشت. اما آیا غیبت اعضای هیات مدیره سازمان نصر تهران توجیه دارد؟ جالب اینکه غایبان مراسم سالگرد، از هر دو ائتلاف انتخاباتی بودند، بنابراین نمی توان گفت که صرفا یک ائتلاف مثلا به نشانه اعتراض یا به دلیل سرخوردگی حضور نیافته است.
وقتی گروهی کثیر دل به فعالیت نمایندگانی بسته اند، غیبت آن نمایندگان در جلسه ای که قرار است تجسم و تبلور انسجام صنفی باشد، توجیهی جز بی توجهی به اصل وجودی سازمان مردم نهاد ندارد.
به نظر می رسد مدیریت سازمان نظام صنفی اگر به دنبال تقویت انسجام صنفی است، اول باید این انسجام را درون هیات مدیره تقویت کند، به نوعی که نشانه های همکاری و تفاهم را بتوان در رفتار اعضای هیات مدیره به عنوان نمایندگان صنف دید.
نمایندگی صنف، مسوولیتی است که اعضای صنف به  کاندیدای انجام این مسوولیت ها می سپارند. بنابراین نماینده در برابر صنف مسوول است و اقداماتش، اگر در جهت تخریب روحیه و انسجام صنفی باشد، مستحق برخورد. غیبت توجیه ناپذیر اعضای غایب هیات مدیره نصر تهران، شاید نیازمند توبیخ باشد.