الکامپ در عمر بیست و یک ساله خود فراز و نشیب زیادی طی کرده است و مانند فرزندخوانده ای دست به دست شده است. این نمایشگاه بین المللی که بزرگ ترین نمایشگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات در ایران محسوب می شود، همیشه خواهان زیاد داشته است. بگذریم از حدس و گمان هایی که بر سر کسب و سود و افتخار وجود دارد، 

علاقه مندان به برگزاری این نمایشگاه بیش از هر چیزی دلشان می خواهد نمایشگاهی با شکوه برپا کنند که به رونق اقتصادی شرکت کننده ها هم کمک کند. اما این نیت خیر، الکامپ را هر سال رستگار نکرد. با تاخیری که مسوولان در انتخاب برگزار کننده نمایشگاه داشتند و برنامه ریزی های دیرهنگام، الکامپ، سال طلایی در بیست و یک سال عمرش کم داشته است. 

هر سال هنگام برگزاری الکامپ ما به مرور آنچه الکامپ پشت سر گذاشته، بدقولی ها، بی مسوولیتی ها، جفاها و خلاصه سرزنش مسوولان می پردازم که البته پر بیراه هم نیستند و وجود دارند. 

اما امسال با توجه به اینکه برگزاری الکامپ همچون غنیمتی به جنگجوی همه این سال ها برای به دست آوردن مجوز (سازمان نظام صنفی کشور) سپرده شده و این سازمان نیز قصد دارد این نمایشگاه را با بهترین کیفیت و کم ترین حاشیه برگزار کند، از بعد دیگری به الکامپ نگاه می کنم.

شکی نیست که مسوولان چه در بخش خصوصی، چه در بخش دولتی، دلسوز هستند و در راستای ارتقای کیفیت امور تلاش می کنند. اما در میزان تلاش آنها، درخواستی که از آنها می شود نیز مهم است. برای برنامه ریزی و سیاستگذاری بهتر، توجه به نیاز و درخواست جامعه پر اهمیت است. 

بیایید این واقعیت را در نمایشگاه الکامپ بررسی کنیم. بازدیدکنندگان نمایشگاه الکامپ چه کسانی هستند و چه توقعی از شرکت کنندگان و برگزار کننده این نمایشگاه دارند؟

پیش از این نمایشگاه بین المللی تهران به خصوص در فصل بهار و تابستان، بیشتر شبیه به تفرج گاه بود تا محیط نمایشگاهی. فضای سبز نمایشگاه، ظهر و عصر پر بود از مردهایی که روی چمن ها دراز کشیده بودند تا قیلوله کنند، پر از جمع های دو سه نفره که زیر سایه درختان جا خوش کرده بودند و به گپ و گفت مشغول بودند. 

حتی در نمایشگاه های تخصصی می توانستی مادرانی را ببینی که دست کودکان خردسال شان را گرفته بودند و بادکنک در دست به سمتی می رفتند. سالن های نمایشگاه نیز محلی برای جمع آوری انواع کیف ها، بروشورهای رنگارنگ، خودکار، دفترچه یادداشت، شکلات، برگه های تبلیغاتی، سوییچ و انواع هدایای تبلیغاتی بود.

طی چند سال گذشته به خاطر کمتر شدن تجمع نمایشگاه در محل برگزاری نمایشگاه های بین المللی و انتقال برخی نمایشگاه ها به مصلی تهران، وضعیت کمی فرق کرد. در فضای باز نمایشگاه آدم هایی که به نظر می رسد به پیک نیک آمده اند کمتر دیده می شود. دست بازدیدکنندگان هم کمتر از گذشته کیف های تبلیغاتی پر از هدیه است. 

حالا مدل و خواست بازدیدکنندگان کمی متفاوت شده است. آنها علاقه مندند در قرعه کشی های کوچک و بزرگی که به انواع هدیه های خوش آب و رنگ کوچک و بزرگ مزین شده است شرکت کنند. یا در صف های عریض و طویل دریافت سیم کارت اپراتورهای مختلف بایستند. یا برای ثبت نام دریافت اینترنت یا مودم از شرکت های مختلف شلوغی سالن و صف کشیدن را تحمل کنند. بین آنها کمتر کسی به دنبال جمع کردن بروشور است یا از صاحبان غرفه ها دفترچه یادداشت و خودکار طلب

می کند. 

شکی نیست آنچه بازدیدکنندگان خواهانش هستند، مورد توجه صاحبان غرفه هاست چون با برطرف کردن همان خواسته ها می توانند بازدیدکنندگان را به خود جذب کنند. تا هنگامی که سطح توقعات بازدیدکنندگان شرکت بازی هایی مانند پرتاب توپ و فوتبال دستی و ماشین سواری و غیره هستند، یا دوست دارند با حضور ستاره دنیای موسیقی یا سینما وقت بگذارند و شاهد استندآپ کمدی در یک نمایشگاه تخصصی باشند، چه انگیزه ای برای کار حرفه ای و تخصصی شرکت کنندگان باقی می ماند. 

دور از ذهن و عجیب غریب نیست که توقع داشته باشیم بازدیدکننده یک نمایشگاه تخصصی بیش از آنکه خواهان شرکت در مراسم قرعه کشی با حضور ستاره دنیای سینما باشد، علاقه مند به شرکت در یک کارگاه آموزشی رایگان از سوی یکی از شرکت کنندگان باشد. یا تمایل داشته باشد با مدیران جوان و کارآفرین این حوزه دیدار کنند و درباره طی کردن مسیر موفقیت گپ 

بزند. 

داشتن اینترنت، امکان کار کردن با سخت افزارها و اپ های مختلف طی بازدید از نمایشگاه، بررسی فرصت های شغلی در شرکت های مختلف، دریافت اطلاعات به روز درباره انواع خدمات و محصولات از دیگر توقعاتی است که به نظر می رسد بازدیدکننده یک نمایشگاه تخصصی باید داشته باشد. اما وقتی چنین درخواست هایی وجود ندارد، شرکت کنندگان نیز برای ارایه این خدمات هزینه نمی کنند چون تقریبا مطمئن هستند بازدیدکنندگان به سمت غرفه های خوش آب و رنگ دیگر خواهند رفت.

بنابراین لازم است همانقدر که اهمیت می دهیم به نحوه برگزاری نمایشگاه و ارایه محصولات و خدمات از سوی شرکت کنندگان، به فرهنگ سازی و تلنگر زدن به بازدیدکنندگان هم

 اهمیت بدهیم.

امسال نمایشگاه دایمی الکامپ راه اندازی شده است که به برگزاری بهتر نمایشگاه طی سال های آینده کمک خواهد کرد. هممچنین قدم مثبت دیگر امسال ارایه تسهیلات برای شرکت در نمایشگاه الکامپ بود که به کسب و کارهای کوچک این حوزه فرصت حضور فراهم کرده است. 

این تسهیلات با نرخ سود 12 درصدی با تنفس دو ماهه ارایه شده که بازپرداخت آن طی 7 قسط و به مدت یک سال خواهد بود.

الکامپ بیست و یکم با حضور 420 شرکت داخلی و خارجی در فضایی به وسعت 22 هزار متر مربع برپا شده است. سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور برگزارکننده این دوره الکامپ است که از حمایت سازمان توسعه تجارت و شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی ایران نیز برخوردار شده است. سازمان نظام صنفی کشور به عنوان برگزار کننده نمایشگاه الکامپ امور اجرای این نمایشگاه را به یک شرکت تخصصی به نام راهکار تجارت، مدیریت کوشا سپرده است.

با توجه به چنین شرایط و فضایی در بیست و یکمین الکامپ، بد نیست بازدیدکنندگان نیز در شیوه نگاه خود به نمایشگاهی که این همه فراز و نشیب پشت سرگذاشته است نگاه کنند و چیزی طلب کنند که برآورده کردنش، کیفیت نمایشگاه را بالا ببرد.