شاهرخ انوشیروانی

اکنون شاهد هستیم این بار رییس سازمان نظام صنفی رایانه ای استان تهران با امضای یک تفاهم نامه با همان شخص (یعنی همان میهمان سابق سازمان نصر کشور)، همان امید را دارد که امضای تفاهم نامه، باعث کسب یک موفقیت بین المللی در زمینه توسعه بازار و رفع اثرات تحریم شود.
متاسفانه طرح این مباحث در منظر عمومی اعضای صنف نه فقط اسباب ایجاد اعتبار نمی شود، بلکه در بلند مدت، وقتی بطلان این تفکرات مشخص شود، به بی اعتمادی مطلق نسبت به گفته ها و ادعاهای مسوولان مربوطه خواهد انجامید و از آن به بعد، سخنان معقول و منطقی ایشان هم با شک و تردید، موردارزیابی قرار خواهد گرفت. مضاف بر آنکه اقدام برای یک تفاهم بین المللی، مطلقا در حیطه وظایف استان تهران نیست (بویژه آنکه نزار ذاکا در الکامپ 16، میهمان نصر کشور بود) و چنانچه چنین عملی، ضرورت هم داشته باشد، باید توسط سازمان نصر کشور اقدام می شده است. این اقدام نصر تهران، در کنفرانس مطبوعاتی هم مورد توجه ارباب جراید، قرار گرفت و خانم داننده رییس سازمان نصر تهران در پاسخ به این سوال که چرا نصر تهران به جای سازمان کشوری تفاهم‌نامه اجمع3 را پیگیری و امضا کرده است، گفت: «فرض کنید! نظام صنفی رایانه‌ای خراسان برای توسعه کسب و کار با توجه به مجاورت استان خراسان با افغانستان تفاهم‌نامه‌ای با این کشور امضا کند، آیا این موضوع ایراد دارد؟ چرا باید این‌گونه تفاهم‌نامه‌ها کشوری باشد؟ فرصتی در حوزه ایجاد شده که به طور قطع همه از آن منتفع می‌شوند و تاثیرات آن کشوری است.»
تا آنجا که نگارنده پرسش کرده ام تفاهم نامه ای بین سازمان نصر خراسان و کشور افغانستان امضا نشده و معلوم نیست که چرا خانم داننده، بجای عرضه یک پاسخ مستدل به یک فرض فاقد عینیت توسل جسته است. به علاوه در این مثال تخیلی، سازمان نصر خراسان با یک کشور همسایه خود و نه 23 کشور عرب، تفاهم نامه امضا کرده است.
ضمنا پایه اصلی استدلال بر این امر قرار دارد که سازمان نصر خراسان، دارای مزیت نسبی مشخص یعنی مرز مشترک و موقعیت جغرافیایی خاص با کشور افغانستان است ولی همسایگان سازمان نصر تهران، در شمال مازندران، در جنوب قم، در غرب استان های مرکزی و البرز، و بالاخره در شرق، استان سمنان است و واضح است که هیچ کدام ازاین استان ها، هیچ شباهت و قرابتی با کشورهای عربی در طرح تفاهم
ندارند.
به علاوه خانم داننده، بطور مشخص، اثرات اقدام خود را کشوری دانسته اند و به همین دلیل هم، چنین اقدامی در حیطه وظایف سازمان نظام صنفی کشور (و نه استان تهران) است.
البته از این نوع تفاهم نامه ها، در گذشته هم، به وفور توسط مسوولان سازمان نصر امضا شده که در عمل، سبب کسب نتیجه مشخص و ملموسی برای صنف نشده به همین دلیل، نگارنده بسیار بعید می داند فارغ از اثرات نمایشی، آنگونه که مسوول مربوطه فرموده اند چنین تفاهمی، تاثیر جدی چون رفع تحریم در حوزه فعالین صنف فاوا داشته باشد.
نگارنده باور دارد که تلاش های نصر تهران برای ورود به مباحث کشوری، نه فقط نتیجه و مزیتی نخواهد داشت بلکه باعث غافل شدن ایشان از وظایف اولیه و اصلی و ذاتی خود در حوزه استان تهران شده که باعث بروز لطمات غیر قابل جبران به منافع اعضای صنف و سازمان و ضعف اعتبار و و ایجاد خلل در کیفیت کارنامه مسوول مربوطه خواهد شد.