جنگ داخلی در مجمع الجزایر آی تی
صنف IT مجمع الجزایری است در یک اقیانوس. هر کس سازی دارد و ضربی می گیرد. در این آشفتگی که هر گروه و دسته ای برای خود یار کشی می کند، الکامپ، پرچمی تکه پاره است که بر خاکی دور از این مجمع الجزایر برافراشته شده. برای بازپس گیری پرچم، اتحادی نیست. صنف درگیر جنگ داخلی است و بیش از آنکه نگران رخدادهای خارجی مانند از دست دادن الکامپ باشد، درگیر رخدادهای درون صنفی است.
شبنم کهن چی
طبیعی است در این چند دستگی، نمیتوان مانند اصناف دیگر متحد شد و برای به دست آوردن چیزی که حق صنف است تلاش کرد. نمیتوان مانند دیگر اصناف دست به دست داد و حرکتی منسجم کرد. نمونه چنین تلاشی صنف مبلمان است. این صنف به دنبال واگذاری ناگهانی مجوز برگزاری نمایشگاه مبلمان به یکی از شرکتهای وابسته به شرکت سهامی نمایشگاههای بینالمللی از سوی سازمان توسعه تجارت، نامهای به رییس اتاق بازرگانی ایران نوشته و درخواست کمک کرده است. رییس اتاق بازرگانی ایران هم خطاب به وزیر صنعت، معدن و تجارت نامهای نوشته و اجرای درست اصل 44 قانون اساسی به همراه دو ماده 94 و 97 قانون برنامه پنجم توسعه را به این وزارتخانه و سازمان توسعه و تجارت و شرکت سهامی نمایشگاهها یادآوری کرده است.
ما در صنف IT چه کردهایم؟ دو دسته شدهایم و اصل سازمان نظام صنفی را فراموش کردهایم. در حالی که مشکلات صنف باید اصلیترین دغدغه اعضا و مدیران باشد، امروز دغدغه صنف، دغدغه شخص است. صنف خلاصه شده در چند گروه و جنگ خاموش بین آنها هزینه چنین جنگی از دست رفتن جایگاه سازمان و فرصتهایی است که صنف میتواند با اتحاد به دست بیاورد. پس چندان عجیب نیست الکامپ امسال و سالهای آینده هم مثل سالهایی که برگزاری نمایشگاه دست صنف نبود، بی سر و صدا برگزار شود. فرصت برگزاری نمایشگاه تنها یکی از چیزهایی است که صنف ِ بدون اتحاد از
دست میدهد.