در اخلاق انتخابات -2

ایمان بیک

چند روز پیش در ضرورت رعایت اخلاق انتخاباتی چند سطری نوشتم که عمدتا بر مسایل و مواردی تاکید داشت که علی القاعده به عنوان ارزش‌های اخلاقی باید مورد پذیرش دوستان باشد و از این منظر انتظار دریافت پاسخ و جوابیه نداشتم. حال موضوع این نوشتار چرایی پاسخ گرفتن آن مرقومه مصلحانه و مشفقانه نیست و درباره موضوعات مطرح شده در آن نوشته و پاسخ‌های عمدتا ترمینولوژیک به آن در فرصتی دیگر صحبت خواهم کرد. دوباره اگر مصدع می‌شوم در “اخلاق انتخابات-2”، از این بابت است که متاسفانه همان رفتارهای –به زعم من- بداخلاقانه و حتی جهان سومی‌– رفتارهایی که با ذات دموکراتیک سازمان نظام صنفی رایانه‌ای نیز می‌تواند در تضاد و تعارض باشد- به شکلی حتی حادتر در جریان است. تا جایی که فکر می‌کنم اگر حتی بخشی از مطالب وارده به ایمیل شخصی‌ام را به چاپ بسپارم، روز پنجشنبه همین هفته، نام «مجموعه منظومه خرد» را باید تغییر داد و مثلا گذاشت «رینگ بوکس نصر».
آنچه در این روزها به چشم من ناظر بی‌طرف می‌آید، سیل اتهاماتی است که دوستان به هم می‌زنند. نتیجه قرار است چه باشد؟ اینکه دوست دیگر مثلا در هیات مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کرسی نگیرد؛ سازمانی که به اقرار خود دوستان صنفی، نه هرگز محل درآمد و رانتی بوده و قرار است باشد. جالب این است که عمده نامزدان انتخابات خود از چنین رفتارهایی دوری می‌جویند و آنچه می‌خوانیم، به قلم کسانی است که نامزد انتخابات نیستند.
کوتاه سخن، به نظر من می‌رسد که مدیریت سازمان، موضوعی فنی (از منظر مدیریتی) و نقد آن نیز، نقد رویکردهاست، بنابراین از درک اینکه چرا تخریب چهره افراد و بستن اتهامات متنوع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی چنین فعالانه پیگیری می‌شود، عاجزم. مگر اینکه در پس نام سازمان اهدافی باشد و ما خوش خیالانه به آن دل بسته باشیم.