گناه کاربران چیست؟
داستان ارایه خدمات نسل سوم تلفن همراه هر روز ابعاد تازه تری به خود می گیرد. قبل از آغاز سال جدید وزیر ارتباطات اعلام کرده بود که دیگر هیچ فرجه و تخفیف و انحصاری برای اپراتور سوم قایل نخواهد شد و به محض پایان زمان انحصار رایتل، دو اپراتور دیگر نیز می توانند خدمات نسل سوم ارایه دهند، اما بعد از آغاز سال جدید شرط و شروط های جدیدی برای ارایه خدمات نسل سوم تعیین شد.
م.ر.بهنام رئوف
رومینگ ملی، اولین و اصلی ترین شرط ارایه مجوز نسل سوم است. این شرط البته پیش از این نیز نه در قالب یک شرط بلکه یک الزام در پروانه اپراتورها قرار داشت. با این حال اما شروط دیگری نیز برای ارایه 3G درنظر گرفته شده است که از جمله آن می توان به ترابردپزیری شماره تلفن همراه اشاره کرد.
هر چند که وزیر ارتباطات گفته بود که دیگر کمکی به تمدید انحصار خدمات این نسل در کشور نخواهد کرد اما بسیاری از کارشناسان ارایه این پیش شرط ها را کمک به تنها اپراتور دولتی خدمات نسل سوم ارزیابی می کنند. از سوی دیگر برخی نیز بر این باورند که در اختیار گذاشتن خدمات و زیرساخت های اپراتورهای دیگر که سال ها با سرمایه گذاری هنگفت مالی و انسانی پدید آمده است برای رشد اپراتورهای کوچک هیچ کمکی به فضای باز رقابتی و یا همان ژست های روشن فکرانه رگولاتوری نخواهد کرد. این بار اما مدیر کل بررسی های فنی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی پرده ای دیگر از این داستان را کنار زده و به نوعی جامه عمل به تمام شایعات پشت پرده نسل سوم و چهارم تلفن همراه در کشور پوشانده است.
فلاح جوشقانی گفته است که خصوصی سازی غیراستاندارد منجر به اتخاذ شروط ارتقای پروانه ها شده است. همان نکته ای که پیش از این نیز زمزمه های آن شنیده می شد. یعنی همان مخالفت های پشت پرده دولت جدید با داستان خصوصی سازی مخابرات. هر چند که به روند خصوصی سازی مخابرات از ابتدا تا به امروز همواره انتقادات بسیاری وارد است اما مگر بدنه رگولاتوری در دولت قبلی و جدید به جز رییس آن تغییری خاص دیگری کرده است؟ چرا همین مسولان در زمانی خصوصی سازی سکوت کرده بودند؟ اگر این معامله مطابق آنچه که گفته می شود غیرقانونی است چرا در ابتدای دولت که بحث ابطال و مخالفت با آن مطرح بود ضرر و زیان و خسارت خریدار پرداخت نشد و پرونده برای همیشه بسته نشد؟
مگر کاربران ارتباطی کشور چه گناهی مرتکب شده اند که به خاطر جنگ و دعواهای سیاسی مسولان فعلی و قبلی خود، باید سال ها بعد از مردمان کشورهای جنگ زده همسایه طعم یک تکنولوژی جدید را بچشند؟