اما از اطاعت از پدر که بگذریم درباره افشای این اطلاعات نگرانی هایی دارم.

 اولا چنین افشاگری هایی فقط در موضوعاتی خاص و در بحران ها اتفاق می افتد و اصلا جزو رویه و غالب رفتار وزارت ارتباطات و بدنه دولت نیست. بنابراین وقتی اتفاقی رفتار غالب نباشد، تو دقیقا نمی دانی آخر این افشاگری قرار است چه اتفاقی بیفتد. آیا صرفا دولت می خواهد بار مسوولیت گرانی موبایل را، که قطعا بخش مهمی از آن ناشی از فرایند نابخردانه توزیع ارز در کشور است، از روی دوشش بردارد، یا ته ماجرا چند فرد متخلف در بند او دولت برکنار، با تولیدکنندگان گران فروش برخورد و بازار به حالت آرامش خود بازمی گردد. مثلا آیا در برخی فروشگاه های آنلاین که اتفاقا روابط خوبی با دولت دارند، قیمت های گوشی کاهش می یابد یا همین طور با نرخ های بالای دلار باقی خواهد ماند؟

نکته دیگر این که شرکت های بخش خصوصی اصولا در ایران، و به ویژه در شرایط خاص و بحرانی، حیات و ممات شان به دولت وابسته است. به همین دلیل هم وقتی دولت هجمه ای علیه آنها وارد می کند، ترجیح می دهند چندان به دفاع نپردازند. همین چند روز هم خبرنگاران تخصصی موبایل به سراغ وارد کنندگان رفته اند و خیلی از آنها حاضر به مصاحبه نشده اما مدعی اند که در این ماجرا مظلوم واقع شده اند.

دست آخر این که ای کاش آقای وزیر این رویه شفاف سازی را در سایر کارها پیش بگیرد. نگارنده از زمان آغاز به کار سامانه نشر آزاد اطلاعات، سوالات مختلفی از این وزارت خانه، شامل انتشار تفاهم نامه های بین المللی با دیگر کشور، انتشار تفاهم نامه با تلگرام، انتشار اسامی وام گیرندگان از پست بانک و ... داشته ام که یا پاسخی نگرفته ام یا اگر هم لطفی شامل حالم شده پاسخ «محرمانه است» داده اند.