انگار که ما دچار یک نوع عدم اعتماد به نفس در مقایسه با تولیدات خودمان هستیم و باور نداریم که مشکل در ارایه سرویس، مربوط به همه دنیاست و اگر هم سرویس های باثبات تری در دنیا ارایه می شود، این سرویس ها در طول زمان و با رفع تدریجی اشکالات، به پایداری رسیده اند.

در کنار این موضوع، اختلال در تلگرام نشان داد که نباید بیش از اندازه به این پیام رسان متکی بود. شاید دیروز خیلی ها باور کردند که استفاده از پیام رسان جایگزین و فراتر از آن پیام رسان داخلی چه ضرورتی دارد.

اما به نظر می رسد اراده ای وجود دارد که دلش نمی خواهد اعتماد به پیام رسان های داخلی شکل بگیرد. مصداق بارز آن، حمله سایبری به اکانت های فعالان مدنی، روزنامه نگاران و اعضای جمعیت امام علی (ع) است. به شخصه امیدوارم وزیر ارتباطات به وعده اش عمل کرده و عاملان و عامران این حمله سایبری را معرفی کند. پس از آن هم قوه قضاییه برخورد روشنی با هکرها داشته باشد. 

در غیر این صورت نباید چندان امیدوار بود که مردم با خیال راحت و بدون دغدغه های امنیتی، فقط با وعده مسوولان مبنی بر حفظ حریم خصوصی، به تلگرام کوچ کنند.

در این میان چقدر خوب خواهد بود اگر قوه قضاییه اعلام کند که مدارکی از طرق غیرقانونی مثل نقض حریم خصوصی و حملات سایبری به دست بیایند، در دادگاه غیرقابل استناد بوده و با هک کنندگان برخورد قانونی صورت می گیرد.

حمله هکری این چنینی و معرفی نشدن عاملان آن، شکاف اعتماد در کشور را افزایش می دهد.