پیش از این، از میان واژگان بیگانه، واژه ی فرانسه ای «مارک» (marque) برای بیان این مفهوم به کار می رفت. رواج بیش از حد این واژه ی انگلیسی در زبان فارسی، به نظر من از دیدگاه زبانی، نشانگر دست کم سه نکته است: یک) گویا برخی تازه این مفهوم را «کشف» کرده اند و خبر ندارند که brand در انگلیسی همان است که در فرانسه ای بدان marque می گویند. دوم) غالب شدن زبان انگلیسی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی سبب شده واژه ی brand از marque رواج بیشتری بیابد و عده ای در ایران گمان کنند که این دو با هم فرق دارند. و سوم) به نظر آنان brand مفهومی است «ترجمه ناپذیر» و «با مارک فرق دارد!» در حالی که این هر دو واژه نمادهایی برای یک مفهوم اند. به قول شاه نعمت الله ولی «یک مُسمّا دان و اسما صد هزار». 

با جست وجویی در اینترنت به چند صفحه برخوردم که بی هیچ مدرک و سند معتبری، تعریف هایی از خود درآورده و ادعا کرده بودند که brand با marque فرق دارد. در حالی که با نگاه به هر فرهنگ معتبر انگلیسی به فرانسه ای (یا ایتالیایی و اسپانیایی) خواهند دید که این دو واژه به یک مفهوم اشاره می کنند. در کتاب های معتبر بازاریابی به زبان فرانسه ای هم همین برابری دیده می شود. به نظر می رسد که آنان marque را با نشان بازرگانی یا logo اشتباه گرفته اند. واژه ی انگلیسی brand به معنای «داغ» و از نظر ریشه شناسی با burn (سوختن / سوزاندن) هم ریشه است. این واژه همان است که دامداران برای بازشناسی و متفاوت سازی دام های خود از دیگران به کار می برند یا در گذشته برای مجازات جنایتکاران هم به کار می رفته است. مفهوم «متفاوت سازی» این واژه در زبان انگلیسی از سده ی نوزدهم به کالاهای بازرگانی هم اعمال شد و از سده ی بیستم هم گسترش بیشتری یافته است. پیشنهاد دکتر محمد حیدری ملایری، اخترشناس و اخترفیزیکدان ایرانی و داتار (نویسنده ی) «فرهنگ ریشه شناختی اخترفیزیک و اخترشناسی» برای brand «داژ» است که گونه ی دیگری از واژه ی «داغ» است و می توان از آن فعل و صرف های دیگر را هم ساخت.