اما یکی از تکنیک های جالب وی این بود که هرگاه متوجه حمله رسانه ها به فرد، شرکت یا نهادی دولتی یا خصوصی می شد، به سرعت خبرنگاران سرویس مربوطه را وادار می کرد تا فارغ از آنکه انتقادات کاملا وارد و درست باشد، به دفاع از آنها بپردازند. چراکه او متعقد بود این یک فرصت عالی برای نزدیک شدن به این افراد، شرکت ها و نهادی زیر انتقاد، برای پول گرفتن است!
به همین جهت بود که هر گاه رسانه ها به حق در حال انتقاد از نهادی بودند، روزنامه مذکور به سرعت با عقد قرارداد همکاری با آن نهاد، کار خبرسازی و دفاع را شروع می کرد و اتفاقا درآمد خوبی از این محل داشت!
اگرچه کار کوتاه مدت در آن روزنامه برایم مصداق "ادب از که آموختی" شد، اما من نام کاری که در آن روزنامه انجام می شد را "ضد رسانه" گذاشتم که در جهت خنثی سازی انتقادات، ابهامات و ضعف عملکردها گام بر می داشت.
اکنون اما به لطف اینترنت و وضعیت اقتصادی کشور! در شرایطی به سر می بریم که تعداد ضدرسانه ها شاید ده ها برابر رسانه ها شده است.
ضد رسانه ها که مستقیم یا غیر مستقیم از منابع مختلف تغذیه می شوند، اتفاقا حال و روز به مراتب بهتری از رسانه ها دارند و به همین جهت است که با کوچکترین انتقادی شاهد انبوهی از ضدرسانه ها هستیم که روابط عمومی ها را پشت سر گذاشته و کار دفع حملات، انحراف موضوعات، لوث کردن سوژه ها، پرکردن نشست های خبری و حتی حمله به منتقدان را به عهده دارند.
امروز در هر حوزه کاری که نگاه کنید پرشده از ضدرسانه ها. حوزه ICT هم از این قاعده مستثنا نبوده و آنقدر ضدرسانه به ویژه در فضای سایبری با حمایت های مالی گسترده ایجاد شده که یک شبه با انوع تقلب ها و صرف هزینه خود را به راس توجهات عمومی رسانده و شبانه روز در حال انتشار اخبار دروغ، تحریف شده و جهت دار هستند.
حالا نتیجه سال ها فعالیت ضدرسانه هایی که با اتکا و بلعیدن منابع کشور مشغول به کار هستند، بیکاری و به حاشیه راندن رسانه ها و روزنامه نگاران واقعی و هدایت عمده مخاطبان به منابعی در آنسوی مرزهای کشور است که ...