رسانه ها دقیقا به این دلیل باعث افزایش دانش در جامعه می شوند که با چینش، قیاس، یافتنِ مصداق ها و ارزیابیِ داده های موجود، اطلاعات کاربردی در اختیار مخاطبان قرار می دهند؛ اگرنه انتشار داده های خام (data) الزاما به رشد آگاهی های جامعه کمکی نمی کند.
افراد با ورود به عرصه رسانه، این مسوولیت را بر عهده می گیرند که مطابق برداشت و درک خود از تحولات جهان، داده ها را در قالب اطلاعاتِ کاربردی در اختیار جامعه بگذارند. این مسوولیت پذیری در هر حرفۀ دیگری نیز وجود دارد. یک پزشک نمی تواند از استانداردهای دانشگاهی، طب سنتی، دعانویسی و رمل و اسطرلاب به طور همزمان استفاده کند. مالک یک سوپرمارکت نیز متعهد است که سبزی جات را کنار روغن موتور و مبلمان منزل عرضه نکند. اگر هریک از این افراد، استانداردهای حرفۀ خود را رعایت نکنند، بی شک آسیبی که به جامعه می زنند، از فایدۀ آنها فزون تر خواهد بود.
اما آسیبی که رسانۀ نامتعهد و بی شناسنامه می تواند به جامعه وارد کند چیست؟
رسانه های نامتعهد با ایجاد دو جریان در جامعه هزینه ساز می شوند. جریان نخست، اغتشاش اطلاعات است و به شرایطی گفته می شود که مردم با انبوهی از اطلاعات ناموثق و متناقض رو به رو می شوند. اغتشاش اطلاعات، تصمیم گیری را دشوار می کند و در درازمدت، اعتماد جامعه را به ابزارهای رسانه ای کاهش می دهد. جامعه ای که در اغتشاش اطلاعاتی زندگی می کند، با خطر سطحی نگری و آزمون و خطاهای فراوان نیز مواجه خواهد شد.
جریان دوم، اختلال اطلاعات است و به شرایطی گفته می شود که اطلاعات ناموثق، به عمد برای هدفی خاص منتشر می شود. البته اختلال اطلاعات، بخشی جدایی ناپذیر از جریان اطلاعات است، اما وقتی تاسیس رسانه های نامتعهد و بی شناسنامه در جامعه به یک هنجار اجتماعی تبدیل شود، زمینه و تاثیرگذاریِ اختلال اطلاعات نیز افزایش خواهد یافت و مقابله با آن دشوارتر خواهد شد.
در گذشته، به دلیل محدود بودنِ ابزارهای نشر، رقابتی جدی برای دسترسی به این ابزارها وجود داشت. امروزه دنیای دیجیتال و به ویژه تلفن های هوشمند، پهنه ای گسترده از امکان گردش اطلاعات را فراروی تک تک شهروندان قرار داده است. در این پهنه، طبعا ارزش محتوا از ابزار پیشی می گیرد.
دریافت شناسنامۀ حرفه ای و پذیرش استانداردها، نه تنها باعث افزایش کیفیت محصول، بلکه باعث افزایش اعتماد و اقبال عمومی جامعه می شود. به همین دلیل است که در دنیای مدرن، ورود به هیچ حرفه ای، از تولید گرفته تا عرضه و خدمات، بدون دریافت شناسنامه و پذیرش استانداردها امکان پذیر نیست.
شناسه الکترونیکی محتوای دیجیتال (شامد) همان شناسنامه فعالیت حرفه ای است و فضای سما (سالم، مفید، ایمن) استانداردهایی است که برای افزایش اعتماد و اقبال عمومی به کار گرفته می شود.
نمایشگاه رسانه های دیجیتال، عرصه ای برای رقابت، تبادل تجربه و هم افزایی میان رسانه ها است. نخبگانِ جامعه و اصحاب رسانه می توانند این نمایشگاه را به فضایی برای شناساندن شامد و سما به عنوان دو معیار کیفیت و اعتمادپذیری نیز تبدیل کنند.