انتخابات ریاست جمهوری 1396 نسبت به انتخابات پیشین یک تفاوت عمده دارد؛ حضور استارت آپ ها. این شرکت های نوپا که چهارسال پیش اثری از آنها در صحنه اقتصاد و اجتماع نبود، امسال نه تنها از نظر تعداد به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کرده اند؛ بلکه بسیاری از این کسب و کارها در اثر رشد خارق العاده خود، اکنون صاحب شبکه گسترده ای از کاربران، نفوذ اجتماعی و برخی نیز دارای منابع مالی مناسب و البته موافقان و مخالفان در سازمان های دولتی و نهادهای نظارتی هستند. (هرچند شواهد و قراین نشان می دهد که موضوع مخالفان، نه ماهیت؛ بلکه مالکیت این ستاره های نوظهور اقتصادی است) این ویژگی ها که هر سیاست پیشه ای را به جلب نظر و همکاری این کسب و کارها وسوسه می کند در مقابل وعده هایی که نامزدهای انتخابات به این شرکت ها می دهند و می تواند آنها را به حمایت و همراهی در کارزارهای انتخاباتی نامزدها ترغیب کند، آمیزه ای شگفت انگیز، بی سابقه و سرنوشت ساز در انتخابات پیش رو خلق خواهد کرد. در اقتصاد سیاست زده ایران که عملا بزرگ ترین شریک و مشتری بسیاری از کسب وکارهای موفق، دولت و شرکت های نیمه دولتی، شبه دولتی و سازمان های فرادولتی هستند، نادیده گرفتن نقش سازمان ها و مدیران سیاسی شان خطایی فاحش ولی چشم داشتن، دل بستن و دست دراز کردن به امید دریافت حمایت و پشتیبانی ایشان اشتباهی بزرگ تر است؛ اشتباهی که اکثر صاحبان و تصمیم گیران کسب وکارهای سنتی و مدرن، دانسته یا ندانسته، به بهانه میل به بقا و رشد مجموعه خود مرتکب می شوند و دیر یا زود بهای آن را با از دست دادن مالکیت و جایگاه مدیریت شان می پردازند.